K-NET s.c.

Konfiguracja blacklist za pomocą Shorewalla – ciąg dalszy

Dawno, dawno temu opublikowałem wpis na temat blokowania ruchu przychodzącego za pomocą czarnej listy w Shorewallu. Artykuł kończy się adresem pliku blacklist z listą podsieci, z których pochodzi najwięcej ataków. Minęło dużo czasu i adres tej aktualizowanej co tydzień listy stał się nieaktualny. Obecnie plik można pobrać z pod adresu:

https://dl.dropboxusercontent.com/u/545869/Config/blacklist

Jak pisałem jest to gotowy do wykorzystania spis. W zasadzie wystarczy umieścić go /etc/shorewall. Jednak tym razem chciałem pokazać jak tworzyć samemu podobne listy. Generalnie wystarczy w tym celu uważna analiza logów systemowych w poszukiwaniu prób włamania. Przykładowy wpis wygląda tak:

Jun 21 06:22:13 server sshd[9820]: pam_unix(sshd:auth): →
authentication failure; logname= uid=0 euid=0 tty=ssh →
ruser= rhost=32.96.49.39  user=root

Jun 21 06:22:15 server sshd[9820]: Failed password for →
root from 32.96.49.39 port 1061 ssh2

Jak łatwo zauważyć adres IP zdalnego hosta (rhost) jest jawny. Można zatem wykorzystać tę informacje do jego zablokowania. Można też posunąć się dalej i zablokować całą podsieć. Jak zamienić pojedynczy adres na adres podsieci? Po pierwsze trzeba zainstalować narzędzie whois. Instalacja w Debianie wygląda następująco:

apt-get install whois

Po drugie warto znaleźć dobry, ogólnodostępny serwer whois. Mogę z czystym sumieniem polecić serwer whois.cymru.com. Zwraca precyzyjne odpowiedzi, więc nie spowoduje, że przypadkiem zablokujemy dostęp dla połowy sieci. Polecenie whois jest dosyć proste w obsłudze:

whois -h whois.cymru.com -v 32.96.49.39

W odpowiedzi, w kolumnie BGP Prefix znajdziemy adres podsieci w notacji CIDR. Tak uzbrojeni możemy rozpocząc prace nad własną czarną listą.

MG

Plik wsadowy ze skryptem PowerShell dla serwera MS Exchange

PowerShell to rozbudowane, konsolowe narzędzie do administracji systemem operacyjnym Windows Server. Długie polecenia, ilość opcji a także niezrozumiałe, na pierwszy rzut oka, przełączniki powodują, że rozwiązanie to może zniechęcić. Tym bardziej, jeśli ktoś jest amatorem tzw. 'wyklikiwania’ poleceń. Niemniej jest to najlepsza, o ile nie jedyna, droga do pisania skryptów systemowych, które można dodać do schedulera systemowego i tym samym załatwić sobie dużo wolnego czasu.

Standardowo PowerShell wykorzystywany jest do czynności ogólno-systemowych. Jednak instalując nowe usługi na swoim serwerze np. Microsoft Exchange Server, otrzymujemy dostęp do zmodyfikowanego pod kątem Exchange środowiska PowerShell, która umożliwia zarządzanie. Czy można zatem przygotować skrypt, który będzie wykonywany w tle i będzie korzystał z komend właściwych dla wspomnianego środowiska? Można i należy to robić, szczególnie w przypadku takich zadań jak chociażby raportowanie zdarzeń itp.

Zamieszczony poniżej przykład pokazuje jak powinien wyglądać plik wsadowy (może być to popularny batch), który wywoła środowisko PowerShell dla MS Exchange a następnie przygotuje raport w pliku, zawierający listę przekierowanych kont pocztowych. W praktyce, część polecenia, oznaczona kolorem szarym jest uniwersalna, w oznaczonej na zielono skorzystałem z komendy (cmdletu) Get-Mailbox-Server. Może zostać ona zamieniona na każdy inny cmdlet wg pomysłu użytkownika.

C:\Windows\System32\WindowsPowerShell\v1.0\powershell.exe -version 2.0→
-NonInteractive -WindowStyle Hidden -command ". 'C:\Program Files\→
Microsoft\Exchange Server\V14\bin\RemoteExchange.ps1';→ 
Connect-ExchangeServer -auto; Get-Mailbox -Server→ 
{nazwa serwera MS Exchange} -Filter 'ForwardingAddress -ne $null' |→ 
out-file -filepath {nazwa pliku ze ścieżką}"

MG

Heartbleed, Shorewall i czarne listy

Dzisiaj, krótki świąteczny wpis dla adminstratorów codzienie zmagających się ze skryptami skanującymi porty naszych serwerów. Rozgłos jaki zyskał Heartbleed, w rzeczy samej jedna z najpoważniejszych luk w bibliotece OpenSSL, zaowocował zwiększoną aktywnością tzw. script-kiddies, którzy natychmiast ruszyli do 'ataku’. W logach systemowych zaczęły pojawiać się w dużej ilości ostrzeżenia dotyczące błedów sesji TLS. Niezależnie o typu usługi tj. SMTPS, POP3S, HTTPS, każda może zostać zaatakowana. Jak zauważyłem większość tego typu starań ma swoje źródła w państwach powszechnie znanych z sieciowych parktyk siłowych, mam na myśli metodę brute-force. Znudzony nieustannym zalewaniem informacją o nieudanych połączeniach postanowiłem pójść na całość i dosłownie wyciąć ruch pochodzący z najbardziej aktywnych sieci IP. W jaki sposób? Z pomocą przychodzi jak zwykle niezawodny Shorewall, który znacznie upraszcza zarządzanie iptables. W tym przypadku w pliku blacklist podajemy adres sieci w notacji CIDR bez żadnych opcji, np. po prostu:

10.10.10.0/24

W ten sposób blokujemy cały ruch. Trzeba jednak pamiętać, żeby przypadkiem nie odciąć swoich użytkowników. Zatem ostrożnie!

MG

Partition 1 does not end on cylinder boundary

Tym razem chciałbym opisać błąd, który wprawił mnie w niemałe zdumienie. Na jednym z serwerów z Debianem macierz RAID1 odmówiła posłuszeństwa. Jeden z dysków należało wymienić. Po zainstalowaniu nowego, zabrałem się za przygotowanie partycji z pomocą narzędzia fdisk. Jednak po wyświetleniu listy partycji na pierwszym dysku okazało się, że zawiera ona błędy:

fdisk -l /dev/...
...
Partition ... does not end on cylinder boundary.

Było to o tyle dziwne, że dysk pracował prawidłowo i macierz pracowała prawidłowo. Nigdy nie otrzymałem komunikatów o błędach, na co jestem szczególnie wyczulony! Pobieżne przejrzenie materiałów w sieci również niewiele pomogło. Dopiero po jakimś czasie trafiłem na wyjaśnienie. Wbrew pozorom to nie jest błąd! W niektórych implementacjach fdisk uruchamia się z domyślnie włączoną opcją kompatybilności z DOS. Obecnie zaś praca z DOS chyba zdarza się już bardzo rzadko. Dlatego jeśli widzimy komunikat jak w tytule należy użyć opcji:

OPTIONS
[...]
       -c     Switch off DOS-compatible mode. (Recommended)
[...]

Wówczas wynik wyświetlenia listy partycji będzie już prawidłowy. Zatem powinno być np.:

fdisk -l -c -u /dev/sda

Obecnie rzecz jasna powoli zastępujemy fdisk narzędziem parted (ze względy na obsługę dysków powyżej 2TB). Jednak jeśli ktoś przez lata używał fdiska…

Konfiguracja pakietu vacation dla konta z aliasami pocztowymi

Włączanie autoodpowiedzi w czasie urlopu stało się obecnie praktyką powszechną. Większość największych systemów pocztowych oferuje taką funkcję. Co mają jednak zrobić administratorzy dedykowanych serwerów pocztowych, przygotowanych na potrzeby własne lub firmy? Jeśli korzystają z Linuksa, który jest bardzo wygodnym i elastycznym systemem operacyjnym dla serwera poczty, na pewno prędzej czy później trafią na pakiet vacation. Nie chcę się w tym momencie skupiać na jego konfiguracji, gdyż jest ona dosyć prosta, dobrze opisana oraz podparta szczegółowymi przykładami dostępnymi w sieci. Chciałbym natomiast omówić jeden z przypadków konfiguracji, z którym ostatnio się zetknąłem.

Zawyczaj użytkownicy serwera pocztowego korzystają z jednej nazwy konta pocztowego. Jednak czasami trzeba administrować w środowisku, nazwijmy to hmm… mocno eksperymentalnym, gdzie użytkownicy potrafią zażądać 2, 3 i więcej aliasów. Pakiet vacation standardowy obsłuży tylko jeden. Co zrobić aby można było ustawić automatyczną odpowiedź dla kilku aliasów przypisanych do jednego użykownika? W przypadku konfiguracji w wykorzystaniem pliku .forward trzeba skorzystać z opcji – a, która oznacza nie mniej, nie więcej jak odpowiadaj także na wiadomości dla aliasów konta pocztowego. Przykładowy wpis dla dwóch dodatkowych aliasów w pliku .forward będzie miał postać:

\nazwa_konta, "|/usr/bin/vacation -a alias1 alias2 nazwa_konta"

Rzecz jasna nie odkryłem tutaj Ameryki, wszystko jest opisane na stronach man, ale z drugiej strony kto czyta manuale…

MG

Pomiar szybkości łącza internetowego

Każdy kto miał do czynienia z administrowaniem sieciami komputerowymi, świadczył usługi lub po prostu trochę zna się na rzeczy i pomaga znajomym, na pewno spotkał się ze stwierdzeniem „mój Internet wolno działa…”. Na dobrą sprawę powodów takiego stanu rzeczy może być wiele. Począwszy od wirusa na komputerze klienta a skończywszy na problemach z łaczem dostępowym. Nie mniej aby przejść szybko do działania, typowy użytkownik zaczyna mierzyć „prędkość Internetu”. Metod pomiaru jest bardzo dużo. W sieci można znaleźć multum programów służących w tym celu. Wystarczy zainstalować i możemy korzystać. Istnieją rówież strony z technologią Flash lub Java, które obiecują wiarygodny pomiar pasma. Osobiście korzystam ze sprawdzonego narzędzia iperf. Lecz nie w tym rzecz. Czasami nie mamy dostępnych pod ręką swoich ulubionych narzędzi. Pamiętajmy, że nawet, żeby skorzystać ze stron typu numion.com  trzeba mieć zainstalowane odpowiednie dodatki. W takiej sytuacji z pomocą przychodzi nowy serwis internetowy, którego autorzy zdecydowali się wykorzystać HTML 5 do stworzenia aplikacji pomiarowej. Rozwiązanie to uniezależnia nas od wielu problemów. Ponadto pomiar nie jest obarczony wydajnością implementacji np. Javy. Zatem serdecznie zapraszam do sprawdzenie swojego łącza za pomocą serwisu speedof.me!

Jak naprawić URL po przeniesieniu witryny WordPress pod nowy adres

WordPress jest jednym z najbardziej popularnych systemów zarządzania treścią tzw. CMS. Sam używam wyłącznie WordPressa i wysoko go sobie cenie. Nie chciałbym rozpisywać się o zaletach tego oprogramowania, jak również tworzyć kolejnego poradnika instalacji czy konfiguracji. Materiałów w sieci jest wystarczająco dużo. Tym razem chciałbym pokazać jak rozwiązać bardzo konkretny problem, związany z przenoszeniem, tworzeniem kopii testowych itp. witryn utworzonych za pomocą opisywanego CMSa.

Generalnie, wykonywanie kopii witryn WordPressa to przede wszystkim:

• kopiowanie i przenoszenie bazy danych oraz
• kopiowanie i przenoszenie całej struktury katalogów i plików

Niemniej, nawet jeżeli całkiem nieźle radzimy sobie z powyższymi zadaniami to trzeba pamiętać, że nasza strona WordPress jest widoczna jako adres URL w sieci np. 'www.strona-wp.pl’. Tworząc jej kopie albo przenosząc pod nowy adres trzeba pamiętać o uaktualnieniu bazy danych. WordPress zapisuje bowiem wyświetlane elementy typu grafiki, dokumenty itp. za pomocą ich adresu URL. Często, przeniesiona strona, właśnie z tego powodu nie chce wyswietlać żadnych grafik bądź innych obiektów. Co możemy zrobić? Wykonać trzy polecenia UPDATE w środowisku bazy danych:

1. UPDATE wp_options SET option_value = replace(option_value, →
   'http://www.stary-adres.pl', 'http://www.nowy-adres.pl') →
   WHERE option_name = 'home' OR option_name = 'siteurl';

2. UPDATE wp_posts SET guid = replace(guid, →
   'http://www.stary-adres.pl','http://www.nowy-adres.pl');

3. UPDATE wp_posts SET post_content = replace(post_content, →
   'http://www.stary-adres.pl', 'http://www.nowy-adres.pl');

Reszte poprawek musimy wykonać ręcznie, edytując konfiguracje witryny. Niemniej przytoczone polecenia pozwolą na pewno zaoszczędzić mnóstwo czasu.

MG

Jak prawidłowo zainstalować RAID1 w Debianie z dyskami 2TB

Obecnie dyski twarde osiągają pojemności, o których jeszcze nie dawno można było pomarzyć. Obsługa dużych dysków w systemie Debian nie stanowi żadnego problemu. Jednak sytuacja może się nieco skomplikować jeżeli chcemy złożyć RAID1. Zdarza się, że podczas instalacji, napotykamy błąd instalacji GRUB. Dodatkowo, jeżeli uda się zainstalować system to okazuje się, że po awarii pierwszego dysku system nie chce wystartować automatycznie z drugiego.

Powyższy problem wynika z nieprawidłowej obsługi tablicy partycji typu GUID. Jednak nie tylko. Rzecz jasna, gdy instalujemy system od początku i musimy przygotować tablice partycji na nowym dysku, wówczas w programie instalacyjnym należy wybrać partycję typu GPT. Nie rozwiązuje to jednak problemu z instalacją GRUB.

Począwszy od Debiana Wheezy należy, na początku każdego dysku w RAID1, założyć partycję typu biosgrub. Jej rozmiar to 1MB. Potem możemy zdefiniować kolejne partycje wg uznania.  Po złożeniu macierzy RAID1, na zakończenie instalacji, zostaniemy poproszeni o wskazanie miejsca instalacji GRUB. Wybieramy opcje 'master boot record’.

Ostatnim, bardzo ważnym, krokiem jest wydanie polecenia:

grub-install /dev/sdb

po instalacji i uruchomieniu czystego systemu operacyjnego.

MG

Serwer NTP w systemie Windows Server 2008 R2

Problem synchronizacji czasu w sieci lokalnej bywa często pomijany. W sieciach z jednorodnym środowiskiem np. Linux czy Windows nie stanowi dużego wyzwania. Jednak co zrobić gdy mamy ekosystem (popularny ostatnio termin) mieszany. Stacje robocze Windows są od razu wyposażone w klienta synchronizacji czasu. Nie chce on jednak współpracować z bardzo dobrym oprogramowaniem, serwerem NTP, na Linuxie. Chyba jeszcze nikomu nie udało się zmusić do poprawnej współpracy wspomnianych systemów. Nie pozostaje zatem nic innego jak przygotwać serwer NTP w środowisku Windows. Nasz bohater, Windows Serwer 2008 R2 posiada taką usługę, jednak myli się ten, kto myśli, że jego konfiguracja polega wyłącznie na tzw. 'wyklikaniu’.

Z drugiej strony wystarczy, że spełnimy 3 warunki:

1. Utworzymy regułę zapory systemowej dla ruchu przychodzącego, dla portu 123 i protokołu UDP
2. Upewnimy się, że usługa 'Czas systemu Windows’ jest skonfigurowana jako uruchomienie automatyczne
3. Znamy pewne 'magiczne’ polecenie…

W zasadzie wszystko sprowadza się do punktu 3 a komenda wygląda tak:

w32tm /config /syncfromflags:manual →
/manualpeerlist:europe.pool.ntp.org → 
/reliable:yes /update

Cały proces kończymy poleceniem:

w32tm /resync

Od tego momentu możemy konfigurować stacje robocze wskazując powyższy serwer jako źródło czasu.

Na koniec wypada dodać, że w Internecie można znaleźć dużo materiałów, oficjalnych bądź nie, na ten temat. Jednak przytoczona tutaj metoda jest sprawdzona i skuteczna.

MG

Debian Wheezy – Vsftpd: Refusing to Run With Writable Root Inside Chroot ()

Wheezy, który jest najmłodszą wersją w dystrybucji Debian, zyskał już całkiem spore gorono użytkowników. Przyznam, że również korzystam z tej wersji i myśle, że jest całkiem udanym produktem. Niemniej spotkałem się ostatno z pewnym problemem, który dotyczył serwera FTP. Ponieważ od kilku lat korzystam z pakietu vsftpd, który wydaje się być dość stabilną i bezpieczną alternatywą dla pozostałych serwerów, postanowiłem zainstalować to oprogramowanie na jednym z moich nowych hostów.   Tym razem czekała mnie przykra niespodzianka. Po zainstalowaniu paczki i skopiowaniu gotowych i sprawdzonych plików konfiguracyjnych, przy próbie pierwszego połączenia vsftpd powitał mnie komunikatem:

vsftpd: refusing to run with writable root inside chroot() Login failed.

Bardzo zależało mi na rozwiązaniu problemu. Szybka lektura z pomocą Google zaowocowała gradem linków, setkami odpowiedzi na różnych forach. Niestety żadna nie dawała gotowej recepty. Jednak w międzyczasie zidentyfikowałem bład opisany w serwisach Debiana: 656900. Pozwoliło to na wyszukanie całkiem ciekawej łatki. Okazało się, że ekipa Cyconet na swoim blogu zdążyła opublikować poprawioną wersję vsftpd. Wystarczyło ją zainstalować (kod/sniplet zamieszczam poniżej) i po problemie… do następnego razu.

echo "deb http://ftp.cyconet.org/debian wheezy-updates \ 
main non-free contrib" >> \
/etc/apt/sources.list.d/wheezy-updates.cyconet.list; \
aptitude update; aptitude install -t wheezy-updates \ 
debian-cyconet-archive-keyring vsftpd && \
echo "allow_writeable_chroot=YES" >> /etc/vsftpd.conf \
&& /etc/init.d/vsftpd restart

MG