K-NET s.c.

Gmail SPF – jak ułatwić sobie życie

Jak powiadają rasowi sysadmini nie poznał życia kto nie administrował serwerem poczty – niezależnie czy sam czy za pomocą dużego dostawcy – wszędzie czekają pułapki jak chociażby rekord Gmail SPF. Całkiem niedawno oznaczało to budowanie serwera od podstaw. Można w tym celu bawić się Linuksem i rozwiązaniami typu iRedMail, które zdecydowanie polecam jako wieloletni użytkownik. Nie ma przeszkód aby bardzo ułatwić sobie zadanie i w oparciu o kontenery Dockera zainstalować mailcow. Można wreszcie skorzystać z Microsoft Exchange. Dla każdego coś się znajdzie.

Po instalacji serwera pocztowego dla wybranej domeny trzeba skonfigurować serwer DNS. Oprócz obligatoryjnych rekordów MX wskazujących podstawowy serwer pocztowy a także zapasowe jeśli jest taka potrzeba i możliwość warto pamiętać o kilku dodatkowych. We współczesnym świecie liczą się wszelkiego rodzaju zabezpieczenia.

Rekordem który chciałbym krótko opisać jest TXT pozwalający na zdefiniowanie protokołu SPF – Sender Policy Framework. Obecnie wiele serwerów sprawdza jego wartość i nie pozwala przyjąć wiadomości w przypadku błędów bądź braku tego wpisu. Generalnie nie jest to specjalnie trudna rzecz a w sieci można znaleźć dużo poradników na ten temat, czy nawet generatorów znacznie upraszczających sprawę.

Co jednak zrobić gdy zdecydowaliśmy się na skorzystanie z dużego dostawcy usług a nie budowanie własnego serwera? Czy mocny gracz na rynku zawsze będzie pamiętał o wszystkich szczegółach? W kontekście ustawień DNS niekoniecznie. Zwłaszcza jeżeli serwer nazw nie został zrealizowany za pomocą jego zasobów. Weźmy jako przykład usługi pocztowe Google.

Samo wykupienie skrzynek pocztowych Gmail dla naszej domeny firmowej lub jakiejkolwiek innej nie załatwi nam wspomnianych wpisów DNS, w szczególności Gmail SPF. Może się wydawać, że jest to dosyć niespotykany scenariusz użycia. W rzeczywistości jednak nierzadko firma posiada najpierw własny serwer pocztowy i własny serwer DNS a potem przenosi tylko usługę email na zewnątrz. Jeśli mamy do czynienia z taką sytuacją należy pamiętać aby zdefiniować koniecznie rekord TXT postaci

v=spf1 include:_spf.google.com ~all

Aż tyle i tylko tyle…. aby nie otrzymywać niespodziewanych telefonów od użytkowników z uwagami typu ”moja poczta nie dochodzi” a przecież o to w praktyce chodzi 🙂

MG

Tagi: DNS, poczta elektroniczna, serwer

Eksport i import LDAP

Przez ostanich parę lat serwery poczty e-mail przeszły niemałą rewolucję. Jak dobrze pamiętam, kiedyś postawienie własnego MXa wiązało się z konkretną pracą. Mówiąc precyzyjniej zabezpieczeniem takiego serwera tak, aby nie był open-relayem, włączeniem wszystkich autoryzacji i np. przygotowaniem skrzynek z obsługą IMAP, LDAP itp. Obecnie można w miarę łatwo osiągnąć ten cel stosując dopracowane i wygodne w użyciu platformy, jak chociażby iRedMail. Jest to prawdą w odniesieniu do standardowych konfiguracji. Nie po to jednak mamy Linuxa aby zostawić rzeczy samym sobie i nie próbować zmieniać czy poprawiać konfiguracji, czytaj – dostosowywać do swoich potrzeb.

Przy rozbudowanych systemach, z obsługą dużej liczby skrzynek pocztowych, wygodną metodą jest przechowywanie konfiguracji w bazie danych. Osobiście preferuję w tym celu usługi katalogowe LDAP. Moim zdaniem są szybkie i niezawodne, a odpowiednio skonfigurowane bezpieczne. Wspomniany iRedMail pozwala na organizowanie warstwy logiki serwera pocztowego za pomocą LDAPa.

Świat nie stoi w miejscu i nawet jeżeli jako administratorzy mamy względny spokój, bo nikt od nas nie wymaga przenoszenia usługi pocztowej do nowego dostawcy lub na nowe serwery, to zawsze może się zdarzyć, że sami zostaniemy do tego zmuszeni, bo np. chcemy wymienić sprzęt (lub fizycznie nawet cały serwer). Oczywiście w najprostszym scenariuszu będzie się to wiązało z wykonaniem kopii zapasowej bazy LDAP a potem odtworzeniem jej na nowym węźle. No właśnie – w najprostszym, co się jednak stanie jeżeli musimy zmienić co nieco w naszej usłudze katalogowej.

Przykładem takiej ingerencji może być wymuszenie zmiany atrybutu Distinguished Name – DN. Dzieje się tak, gdy przenosimy jedną z obsługiwanych domen emailowych do całkowicie nowej struktury LDAP. W tym miejscu okazuje się jak wygodny i zarazem niewygodny potrafi być LDAP. Otóż dla jego doświadczonego użytkownika sprawa jest prosta i realizowana w 3 krokach:

• wyeksportuj starą bazę LDAP do pliku LDIF (format tekstowy, bez kompresji)
• wyedytuj dowolnym edytorem plik LDIF i wprowadź potrzebne zmiany
• zaimportuj plik LDIF do nowej bazy LDAP

I wszystko byłoby dobrze gdyby nie fakt, że w trakcie eksportu każdy wiersz pliku LDIF jest obcinany do 76 znaków a część nadmiarowa przenoszona ze spacją do nowej linii. Bardzo to utrudnia zastosowanie popularnej metody edycji Search and Replace, ponieważ wzorzec wyszukiwania nie jest jednoznaczny. Należy po prostu inteligentnie usunąć wszystkie miejsca łamiania wiersza.

Jeżeli dysponujemy Linuxem z jego wszelkiemi udogodnieniami i narzędziami to przepis jak to zrobić będzie prosty:

awk 'NR>1 && !sub(/^ /,""){print s; s=""} \ 
{s = s $0} END{print s}' stary.ldif > nowy.ldif

Potem pozostaje już tylko import atrybutów z wartościami do nowej bazy LDAP.

MG

Tagi: konfiguracja, ldap, Linux, poczta elektroniczna

DNSBL i Postfix

RBL, DNSBL o co w tym chodzi? Chociaż czasami poczta elektroniczna nie jest łatwa w konfiguracji to do tej pory, przynajmniej moim zdaniem, nie wymyślono lepszego zamiennika. Szczególnie jeśli mowa np. o korespondencji firmowej, oficjalnej itp. Będąc administratorem firmowego serwera pocztowego na pewno nie unikniemy walki ze spamem i temu chciałbym poświęcić ten wpis.

Wydawać by się mogło, że temat jest ponad miarę wyeksploatowany i w zasadzie nie ma nad czym się rozwodzić. Dlatego nie chcę się skupiać na instalacji i zabezpieczeniu serwera w całości. W końcu można do tego użyć chociażby pakietu iRedMail, który naprawdę polecam. Tym razem chcę pokazać jak ubić spam na wejściu, czyli na poziomie Postfixa, a jeszcze precyzyjniej na poziomie demona systemowego nierozerwalnie z nim związanego – mowa o Postscreen. Zwróćmy od razu uwagę, że taka konfiguracja nie wymaga instalacji np. Amavis i Spamassasin, co bywa pewnym wyzwaniem, zwłaszcza dla początkujących użtkowników.

Podstawą dla przytaczanego tutaj rozwiązania jest DNSBL, czyli czarna lista tworzona z pomocą DNS. Nie musimy tworzyć jej sami, możemy wykorzystać ogólnodostępne serwisy, które robią to dla nas. Z Postfixem bardzo dobrze komponują się dwa z nich – Spamhaus oraz BarracudaCentral. W tym miejscu należy wspomnieć, że Spamhaus ma ograniczenie do 100.000 połączeń na dzień. Zakładam jednak, że mówimy o normalnym serwerze pocztowym dla średniej firmy, więc raczej nie powinniśmy przekroczyć 100.000 maili przychodzących z zewnątrz dziennie.

Ostatecznie uzbrojenie w powyższą wiedzę możemy przystąpić do konfiguracji Postfixa, która jak zwykla jest dosyć prosta. 🙂

Skonfigurowanie obsługi DNSBL wymaga wyedytowania pliku /etc/postfix/main.cf i dodaniu parametrów do opcji postscreen_dnsbl_sites:

postscreen_dnsbl_sites =
  zen.spamhaus.org*2
  b.barracudacentral.org*2

Liczba na końcu parametru jest wagą, która powoduje podbicie punktacji.

Sugerowaną konfiguracją jest również korzystanie z lokalnego serwera cache DNS. Może to być dowolny pakiet. Przy dużym natężeniu ruchu przychodzącego zdecydowanie przyspiesza działanie usługi pocztowej:

postscreen_dnsbl_sites =
  zen.spamhaus.org=127.0.0.[2..11]*2
  b.barracudacentral.org=127.0.0.2*2

Ostanim parametrem, którego wartość warto rozważyć jest postscreen_dnsbl_action. Zazwyczaj jest ona ustawiona na enforce, co oznacza przekazanie do dalszego przetwarzania. Czasami jednak warto jest ubić wszystkie niechciane połączenia:

postscreen_dnsbl_action = drop

Po zapisaniu nowej konfiguracji Postfixa, musimy ponwnie uruchomić serwis.

MG

Tagi: konfiguracja, Linux, poczta elektroniczna, Postfix

Jak dodać białą listę dla RBL na poziomie Postfixa

Czasami tak się zdarza, że używając do ograniczenia niechcianej poczty przychodzącej (czyli po prostu spamu) list RBL wytniemy coś niepotrzebnie. Sytuacja ta dotyczy w szczególności konfiguracji, w której używamy w tym celu np. Postfixa, definiując w pliku main.cf z jakich list chcemy skorzystać. Takie rozwiązanie jest dosyć skuteczne, ubijamy pocztę bowiem od razu na samym początku łańcucha przetwarzania, nie obciążając zbytecznie np. demona amavisd. Jednak z drugiej strony możemy stanąć przed dylematem jak utworzyć białą listę hostów nie wyłączająć całej listy RBL. Jak się okazuje w Postfixie nie jest to problem. Poniżej krótka instrukcja:

[1] W katalogu /etc/postfix tworzymy plik rbl_override (nazwa przykładowa):

touch /etc/postfix/rbl_override

[2] Edytujemy jego zawartość:

nano /etc/postfix/rbl_override

dodając wyjątki z białej listy:

1.2.3.4    OK
3.4.5.6    OK

[3] Tworzymy bazę dla Postfixa za pomocą polecenia postmap:

postmap /etc/postfix/rbl_override

[4] Na koniec edytujemy plik main.cf:

nano /etc/postfix/main.cf

i dodajemy odpowiednią linijkę w sekcji smtpd_recipient_restrictions bezpośrednio po komendzie reject_unauth_destination ale przed pierwsza czarną listą reject_rbl_client:

[...]
    smtpd_recipient_restrictions = ...
        ...
        reject_unauth_destination,
        check_client_access hash:/etc/postfix/rbl_override,
        reject_rbl_client multi.uribl.com,
        ...
[...]

Trzeba oczywiście pamiętać o zrestartowaniu daemona postfix po wszystkim…

MG

Tagi: Debian, Linux, poczta elektroniczna, Postfix, serwer

Postfix – jak usunąć wybrany email z kolejki pocztowej

Każdy kto zajmował się administrowaniem serwerem poczty na pewno zetknął się z sytuacją, w której kolejka wiadomości na serwerze zaczyna powoli się wydłużać i po pewnym czasie może dojść do małej awarii usługi. Sytuacje takie zdarzają się najczęściej w przypadku zapętlonych emaili ale również gdy jesteśmy celem ataku DoS lub po prostu ktoś z naszych klientów padł ofiarą wirusa wykorzystującego czytnik poczty do rozsyłania spamu. Ponieważ w każdym przypadku są to sytuacje niepożądane a bywa, że niebezpieczne, zazwyczaj należy się tym szybko zająć. Jeżeli korzystamy z serwera Postfix to po wydaniu polecenia:

postqueue -p

powinniśmy zobaczyć co dzieje się z naszą kolejką. Jeśli rzeczywiście zobaczymy, że jest ona przepełniona bo np. na naszym serwerze czeka kilka tysięcy emaili do wysłania (tak, miewałem takie sytuacje) to zasadniczo mamy dwie możliwości. Pierwsza, nazwałbym ją drastyczną, to usunięcie całej kolejki emaili:

postsuper -d ALL

Trzeba pamiętać jednak, że wraz z niepotrzebnymi wiadomościami możemy usunąć te, na których może nam bardzo zależeć (lub klientowi rzecz jasna). Dlatego czasami warto się przyjrzeć kolejce po to aby upewnić się czy przypadkiem ruch emailowy nie wychodzi z jednego z naszych kont pocztowych a wtedy warto rozważyć usunięcie jedynie wybranych emaili. Można to zrobić za pomocą komendy:

postqueue -p | tail -n +2 | awk 'BEGIN { RS = "" } / →
konto@domena\.net/ { print $1 }' | tr -d '*!' | postsuper -d -

która spowoduje usnięcie wiadomości od (lub do) użytkownika konto@domena.net. Ta prosta linijka pozwala czasami ustrzec się bardzo poważnych konsekwencji.

MG

Tagi: Debian, linia poleceń, Linux, poczta elektroniczna, Postfix

Conky – integracja z Fetchmail

Conky to potężny i popularny pakiet wśród użytkowników desktopowych Linuxów. Wyróżnia się przede wszystkim niesamowitą elastycznością pozwalając zastąpić dowolne applety pulpitu i przygotować spersonalizowany wygląd desktopu. Przyznam, że również jestem jego zagorzałym zwolennikiem jednak ostanio przy zmianie systemu z poczciwego Ubuntu 12.04 na wersję 14.04 czekała mnie niemiła niespodzianka. Jako właściciel kilku kont pocztowych lubię wyświetlać informację o liczbie nowych wiadomości bezpośrednio na pulpicie. Do tej pory radziłem sobie za pomocą dodatku conkyemail. Niestety nie jest on dalej rozwijany a dla Ubuntu 14.04 istnieje wiele niespełnionych zależności podczas instalacji dlatego musiałem z niego zrezygnować. Po kilku godzinach poszukiwań czym można zastąpić wspomniany pakiet zdecydowałem się zainstalować sprawdzony Fetchmail. Integracja z Conky nie jest w tym przypadku prosta i oczywista ale efekt końcowy wygląda całkiem dobrze.

Po pierwsze, jak wspomniałem, musimy zainstalować pakiet Fetchmail. Po drugie należy utworzyć specjalny plik konfiguracyjny .netrc w katalogu domowym. Plik będzie zawierał nazwę użytkownika oraz hasło dla konta pocztowego, dla którego sprawdzamy nowe wiadomośc

machine serwer.pocztowy.pl
    login nazwa_użytkownika
    password hasło_użytkownika

Ze względu na bezpieczeństwo powinniśmy zmienić uprawnienia dla pliku:

chmod 600 ~/.netrc

Warto również wspomnieć, że możemy skonfigurować dowolną liczbę kont, Fetchmail podczas połączenia będzie przeszukiwał listę żeby odnaleźć pasujący wzorzec.

Teraz możemy zająć się plikiem konfiguracyjnym .conkyrc. W przypadku opisywanego rozwiązania powinniśmy w nim umieścić następującą linijkę:

pocztowy.pl: ${execi 300 fetchmail -c -p pop3 -u nazwa_użytkownika →
serwer.pocztowy.pl | sed -e 's/fetchmail: //' | sed -e 's/for.*$//'}

Jej działanie polega na okresowym wywoływaniu Fetchmail w celu sprawdzenia czy są nowe wiadomości – opcja -c. Zaś aby usunąć niepotrzebne informacje z komunikatu zwrotnego zastosowałem filtrowanie w potoku za pomocą sed. Efektem końcowym będzie wyświetlenie na pulpicie liczby nieprzeczytanych wiadomości email.

MG

Tagi: komendy, konfiguracja, Linux, monitoring, poczta elektroniczna

Postfix main.cf czyli kolejność ma jednak znaczenie

Przez wiele lat konfigurowałem rozmaite serwery poczty opierając się o sprawdzony serwer Postfix w tandemie z Debianem. Były to konfiguracje bardzo proste, średnio złożone i takie, które wymagają posiedzenia nad problemem dłużej. Wykorzystywałem Postfix natywnie i w połączeniu z gotowymi skryptami (np. polecanym iRedMail). Przyznam, że nigdy nie zawiódł i wydawał się być dość prosty w obsłudze przy jednocześnie rozbudowanych opcjach ustawień. Do czasu aż trafiłem na problem, który zatrzymał mnie w miejscu na parę godzin. O co chodzi? Otóż w każdej sieci znajdzie się urządzenie, komputer, router może termometr IP, które będzie chciało wysyłać emaile z komunikatami. I zazwyczaj mają one wbudowaną obsługę autoryzacji dla połączeń SMTP. Jedna raz na jakiś czas trafi się egzamplarz, który za żadne skarby świata nie potrafi się kulturalnie przedstawić naszemu Postfixowi. Wówczas nie pozostaje nic innego jak zrobić małe obejście i dopuścić urządzenie do wysyłania emaili bez żadnych ograniczeń. Wiem, że nie powinniśmy tak nigdy robić ale czasem trzeba. W Postfixie służy do tego opcja (na przykładzie adresu 10.10.10.10):

mynetworks = 127.0.0.1 10.10.10.10

która spowoduje, że wymienione po kolei hosty stają się uprzywilejowane. Czy zawsze to zadziała? W tym właśnie tkwi sedno sprawy, że nie! Otóż jeżeli w naszej konfiguracji stosujemy różne ograniczenia (a jak wspomniałem Postfix jest bogaty w możliwości) czyli np. zastosujemy dyrektywę smtpd_recipient_restrictions to kolejność jej atrybutów zaczyna mieć znaczenie. Czyli np. kod:

smtpd_recipient_restrictions =
  permit_mynetworks
  reject_unknown_recipient_domain
  reject_non_fqdn_recipient

jest prawidłowy bo atrybut permit_mynetworks jest pierwszy na liście. Jednak ten sam kod zapisany:

smtpd_recipient_restrictions =
  reject_unknown_recipient_domain
  reject_non_fqdn_recipient
  permit_mynetworks

jest już nieprawidłowy bo kolejność ma jednak duże znaczenie. Reguła ta obowiązuje dla wszystkich dyrektyw, dla których możemy użyć atrybutu permit_mynetworks.

MG

Tagi: konfiguracja, Linux, poczta elektroniczna, Postfix, serwer

ClamAV-clamd av-scanner FAILED

Całkiem niedawno instalowałem po raz kolejny serwer poczty dla klienta. Niestety wsparcie dla mojego ulubionego Debiana Squeeze skończyło się w kwietniu tego roku dlatego postanowiłem od razu pominąć dystrybucje Wheezy i skorzystać z Jessie. W jednym ze wcześniejszych wpisów podałem adres bardzo dobrego poradnika, który omawiał jak niewielkim kosztem przygotować bardzo wydajną i sprawną bramkę mailową typu Antivirus/Antispam. Świat idzie szybko do przodu i okazało się, że poradnik już nie jest dostępny. Co więcej autor poleca skorzystanie ze skryptów iRedMail. Skrypty skryptami, niby rozwiązanie wygodne i szybkie ale co ma zrobić administrator przyzwyczajony do konfigurowania wszystkiego ręcznie? Przez wiele lat nagromadziłem własne gotowe pliki konfiguracyjne i nie bardzo uśmiechało mi się przeglądanie gotowców z iRedMail. Dlatego postanowiłem sprawdzić co pozmieniało się w stosunku do informacji (konfiguracji) które już posiadam i jednak zbudować serwer poczty od początku na własną ręke. Musze przyznać, że zmian było stosunkowo niewiele. Oczywiście niektóre repozytoria wygasły a w ich miejsce pojawiły się inne. Miłą niespodzianką okazała się na przykład dostępność w podstawowym repo pakietu clamav-unofficial-sigs, o czy zupełnie nie wiedziałem i zawsze instalowałem “z palca”. W trakcie instalacji trafiłem jednak na spory problem. Coś co do tej pory działało niezawodnie, nagle w Jessie przestało funkcjonować prawidłowo. Chodzi o pakiet Clamav, który zaczał zgłaszać błędy:

... run_av (ClamAV-clamd) FAILED ...
... ClamAV-clamd av-scanner FAILED ...
... WARN: all primary virus scanners failed, considering backups...

Sprawa wyglądała dość poważnie bo dotyczyła jednego z kluczowych elementów każdego systemu pocztowego. Jak zwykle w takich sytuacjach rozwiązanie okazało się dość banalne. W pliku konfiguracyjnym /etc/clamav/clamd.conf, w dystrybucji Jessie zmieniła się jedna linijka. Wygląda ona obecnie tak:

AllowSupplementaryGroups false

a powinna wyglądać jak w poprzednich dystrybucjach, czyli:

AllowSupplementaryGroups true

I to wszystko.

MG

Tagi: ClamAV, Debian, poczta elektroniczna, serwer

MS Outlook – odpowiedź z załącznikiem

Czy można odpowiedzieć na e-mail odysłając ten sam załącznik? Pytanie to dla wielu osób wydać może się co najmniej dziwne. Jednak inwencja twórcza użytkowników MS Outlook jest na tyle olbrzymia, że zdarzyło mi się zetknąć z takim problemem. Możliwe są w tym przypadku cztery odpowiedzi:

1. To nie jest możliwe bo kto tak robi? (odpowiedź zła ponieważ jak już wspomniałem jednak ktoś tak robi).
2. Można zrobić to ręcznie. Najpierw zapisujemy załącznik a potem ponownie go załączamy w odpowiedzi. Metoda najprostsza, wręcz oczywista ale czy godna adminstratora – prawdziwego tygrysa? Wątpie.
3. Można kupić program, który to za nas zrobi. Aplikacja nazywa się Kutools for Outlook. Już za 39 USD otrzymamy nową zakładke w MS Outlook:
   

   Jest to rozwiązanie, które nazwałbym hmm… ścieżką korporacyjną 🙂

4. Ostatecznie można być ambitnym i napisać skrypt Visual Basic. Co więcej wcale nie potrzeba do tego specjalnych umięjętności. Trzeba wiedzieć gdzie szukać:http://www.extendoffice.com/documents/outlook/1613-outlook-reply-with-attachments.html#b

I tak zadanie może zostać rozwiązane na szybko, korporacyjnie lub wzbudzając (niezasłużony) podziw u kolegów z działu IT.

MG

Tagi: Outlook, poczta elektroniczna, Windows

Microsoft Exchange – kopia zapasowa skrzynki w formacie MSG

Wykonywanie kopii zapasowych serwera Microsoft Exchange 2010 jest zagadnieniem dobrze znanym, szeroko opisywanym i wydawać by się mogło, że nie można już nic więcej zaproponować w tej dziedzinie. Jeśli jednak nie mamy uprawnień administratora serwera, dysponujemy tylko klientem Outlook a chielibyśmy robić regularnie kopie swojej skrzynki to, jak się okazuje, oferta aplikacji jest dość skromna. Mowa tu, rzecz jasna, o sytuacji gdy nie dysponujemy lokalna kopią PST a korzystamy wyłącznie zdalnie z zasobów sieciowych (de facto oznacza to korzystanie z pliku OST – kopii offline). Można zawsze robić ręcznie kopie korzystając z funkcji eksport do pliku PST lub nieco zautmatyzować proces korzystając np. z AutoIt. Jest to jednak trudne ze względu na niestandardowy interfejs Outlooka.

Stojąc przed opisywanym problemem założyłem, że chciałbym wykorzystać harmonogram zadań systemowych oraz tekstowy skrypt wsadowy BAT lub CMD (do tego niekoniecznie wykorzystujący np. PowerShell). Czyli coś co wydawać by się mogło nierealne. A jednak nie do końca.

Poszukując aplikacji, która spełniałaby założenia trafiłem na ReliefJet Essentials for Outlook. Czemu jest ona wyjątkowa? Ponieważ oprócz interfejsu graficznego posiada tryb pracy wsadowej. Co więcej, najpierw można przygotować np. kopie zapasowe korzystając z okienek konfiguracyjnych a potem skorzystać z ikonki Show command line, żeby zobaczyć jak będzie wyglądać odpowiednia komenda systemowa.

ExecutorCli.exe /u OutlookFolderBackup ↵
Profile=nazwa_konta For="\\nazwa_skrzynki*" ↵ 
IgnoreErrors=True TargetDir=C:\TEMP\ ↵
StartDate="2015-01-01 00:00:00.000" ↵
Report=C:\TEMP\raport.csv

Powyższa komenda umożliwia przygotowanie kopii skrzynki współdzielonej przy użyciu wybranego profilu Outlooka. Możemy ponadto określić od jakiej daty zostanie ona wykonana oraz przygotować raport końcowy.

Możliwości aplikacji są dużo większe i myślę, że naprawde warto zapoznać się z tym produktem.

MG

Tagi: e-mail, MS Exchange, poczta elektroniczna, Windows