Jak zwiększyć rozmiar dysku maszyny wirtualnej w Proxmox – krok po kroku

Wprowadzenie

Z biegiem czasu nawet najlepiej zaplanowana maszyna wirtualna może zacząć odczuwać brak przestrzeni dyskowej. Rosnące bazy danych, nowe aplikacje, aktualizacje systemowe czy gromadzone logi – wszystko to powoduje, że konieczne staje się zwiększenie rozmiaru dysku w Proxmox. Na szczęście, dzięki elastyczności Proxmox VE, operacja ta jest prosta i bezpieczna – pod warunkiem, że wykonamy ją poprawnie.

W tym poradniku pokazuję jak zwiększyć rozmiar dysku w Proxmox oraz jak rozszerzyć partycję w systemie Linux, aby w pełni wykorzystać nową przestrzeń.

Zwiększanie rozmiaru dysku w Proxmox przez interfejs webowy

Krok 1: Zaloguj się do panelu Proxmox

1. Otwórz przeglądarkę i wejdź na adres panelu, np. https://twoj-serwer:8006.
2. W drzewie po lewej wybierz węzeł (node), a następnie właściwą maszynę wirtualną.

Krok 2: Przejdź do zakładki „Hardware”

W ustawieniach VM wybierz zakładkę Hardware. Zobaczysz listę urządzeń przypisanych do maszyny: karty sieciowe, dyski, itp.

Krok 3: Wybierz dysk do powiększenia

1. Z listy wybierz odpowiedni dysk wirtualny (np. scsi0, virtio0, sata0).
2. Kliknij Disk Actions (Działania na dysku) → Resize (Zmień rozmiar).

Krok 4: Zwiększ rozmiar dysku

1. W oknie dialogowym podaj, o ile GB chcesz zwiększyć dysk (np. 20).
2. Potwierdź zmianę — Proxmox powiększy plik dysku.

Uwaga: Operacja zwiększania jest jednokierunkowa. Zmniejszanie dysków nie jest wspierane – upewnij się co do docelowego rozmiaru.

Krok 5: Uruchom maszynę wirtualną

Jeśli VM była wyłączona, uruchom ją. Hypervisor widzi już nowy rozmiar, ale system gościa musi rozszerzyć partycję, by wykorzystać dodatkowe miejsce.

Rozszerzanie partycji w systemie Linux

Po zwiększeniu dysku w Proxmox wykonujemy trzy kroki w gościu:

1. Aktualizacja tablicy partycji,
2. Rozszerzenie partycji,
3. Powiększenie systemu plików.

Sprawdź aktualny stan dysku

Zaloguj się do VM (SSH lub konsola Proxmox) i sprawdź dyski:

lsblk

Przykładowy wynik:

NAME   MAJ:MIN RM  SIZE RO TYPE MOUNTPOINT
vda      252:0    0   80G  0 disk
└─vda1   252:1    0   40G  0 part /

Widać, że dysk vda ma 80 GB, ale partycja vda1 wciąż 40 GB.

Aktualizacja tablicy partycji i rozszerzenie partycji

Wygodne narzędzie to growpart (pakiet cloud-guest-utils):

sudo apt update && sudo apt install -y cloud-guest-utils
sudo growpart /dev/vda 1

Powyższe rozszerza partycję 1 na dysku /dev/vda do maksymalnego dostępnego rozmiaru.

Alternatywy: fdisk, parted (patrz niżej).

Powiększenie systemu plików

Dla ext4:

sudo resize2fs /dev/vda1

Dla XFS (zakładając, że / jest na XFS):

sudo xfs_growfs /

Sprawdź efekt:

df -h

Zwiększanie rozmiaru dysku w systemach z LVM

Jeśli system korzysta z LVM (Logical Volume Manager), po rozciągnięciu partycji fizycznej wykonaj:

1. Aktualizacja PV:

   sudo pvresize /dev/vda3

2. Rozszerzenie LV (na cały wolny obszar):

   sudo lvextend -l +100%FREE /dev/mapper/ubuntu--vg-ubuntu--lv

3. Powiększenie systemu plików (ext4):

   sudo resize2fs /dev/mapper/ubuntu--vg-ubuntu--lv

Narzędzia do zarządzania partycjami w Linux

• fdisk – klasyczny, interaktywny edytor tablicy partycji (MBR/GPT).
• parted – nowocześniejszy, dobrze radzi sobie z GPT i dużymi dyskami.
• growpart – szybkie rozszerzanie istniejących partycji (często na VM).
• lvextend – powiększanie logicznych wolumenów w LVM.

Najczęstsze problemy i rozwiązania

1) Proxmox nie pozwala zwiększyć dysku

• Sprawdź typ kontrolera (VirtIO/SCSI) oraz wersję Proxmox.
• W starszych wersjach wymagane było wyłączenie VM przed powiększeniem.

2) Linux nie widzi nowego rozmiaru

• Wymuś ponowne odczytanie tablicy partycji:

  sudo partprobe

• Jeśli to nie pomaga – uruchom VM ponownie.

3) Brak growpart

• Użyj fdisk:
  1. Usuń i utwórz tę samą partycję z tym samym początkiem, ale większym końcem.
  2. Zapisz zmiany i wykonaj resize2fs lub xfs_growfs.

  Bezpieczeństwo: dane pozostają nienaruszone, o ile początek partycji się nie zmieni.

4) Błąd przy resize2fs

• Upewnij się, że system plików nie jest zamontowany jako tylko do odczytu.
• W razie potrzeby skorzystaj z trybu awaryjnego (single-user) lub z partycji ratunkowej.

Najlepsze praktyki

• Backup przed operacją – szczególnie w środowiskach produkcyjnych.
• Stopniowe powiększanie – dodawaj przestrzeń w rozsądnych krokach.
• Dokumentacja zmian – przyda się do audytu i odtwarzania konfiguracji.

Podsumowanie

1. Zaloguj się do Proxmox → Hardware → Disk Actions → Resize.
2. Uruchom VM i zaloguj się do systemu gościa.
3. Rozszerz partycję (growpart, fdisk, parted).
4. Powiększ system plików (resize2fs lub xfs_growfs).

Po tych krokach Twoja maszyna wirtualna w pełni wykorzysta większy dysk.

G

Tagi: konfiguracja, linia poleceń, Linux, Proxmox, serwer

Bezpieczny serwer SFTP w 5 minut? To możliwe z Dockerem i atmoz/sftp!

Potrzebujesz szybko uruchomić bezpieczny serwer SFTP w odizolowanym środowisku, bez instalacji dodatkowego oprogramowania na serwerze? Dzięki obrazowi Docker atmoz/sftp jest to możliwe w kilka minut. W tym artykule pokażemy, jak skonfigurować taki serwer krok po kroku oraz jak dostosować go do różnych scenariuszy w praktyce.

Dlaczego warto wybrać atmoz/sftp?

Obraz atmoz/sftp to lekka, gotowa do użycia implementacja serwera SFTP, która działa w kontenerze Dockera. Rozwiązuje typowe problemy administratorów:

• Izolacja: serwer SFTP działa w kontenerze, minimalizując ryzyko wpływu na system hosta.
• Łatwa konfiguracja: wystarczy kilka zmiennych środowiskowych, by uruchomić gotowy serwer.
• Bezpieczeństwo: dostęp oparty na SSH i możliwość ograniczenia użytkowników do wybranych katalogów.
• Szybkość wdrożenia: w kilka minut można uruchomić działający serwer, bez kompilacji czy skomplikowanej konfiguracji.

Instalacja Dockera

Jeśli nie masz jeszcze zainstalowanego Dockera, możesz to zrobić w systemach Linux za pomocą poleceń:

sudo apt update 
sudo apt install docker.io -y 
sudo systemctl enable --now docker 

Sprawdź, czy Docker działa poprawnie:

docker --version 

Uruchomienie podstawowego serwera SFTP

Poniższe polecenie tworzy prosty serwer SFTP z jednym użytkownikiem:

docker run -p 22:22 -d \ 
-v /host/data:/home/user/upload \ 
-e SFTP_USERS="user:password:::upload" \ 
atmoz/sftp 

Wyjaśnienie parametrów:

• -p 22:22 – mapowanie portu kontenera na port hosta.
• -v /host/data:/home/user/upload – montowanie katalogu z hosta jako przestrzeni dostępnej dla użytkownika.
• -e SFTP_USERS – definiuje użytkowników w formacie login:hasło:uid:gid:katalog.

Praktyczne scenariusze konfiguracji

1. Jeden użytkownik z dostępem do katalogu

docker run -p 22:22 -d \ 
-v /srv/sftp/data:/home/alice/data \ 
-e SFTP_USERS="alice:SuperHaslo:::data" \ 
atmoz/sftp 

Użytkownik alice może logować się i przesyłać pliki wyłącznie do katalogu /home/alice/data.

2. Wielu użytkowników z różnymi katalogami

docker run -p 22:22 -d \ 
-v /srv/sftp/alice:/home/alice/data \ 
-v /srv/sftp/bob:/home/bob/docs \ 
-e SFTP_USERS="alice:HasloAlice:::data bob:HasloBob:::docs" \ 
atmoz/sftp 

Każdy użytkownik ma własny katalog i jest w nim ograniczony (tzw. chroot).

3. Integracja z aplikacją – katalog współdzielony

docker run -p 2222:22 -d \ 
-v /srv/app/uploads:/home/client/shared \ 
-e SFTP_USERS="client:TrudneHaslo:::shared" \ 
--name sftp-server \ 
atmoz/sftp 

Taki scenariusz jest często używany do automatycznej wymiany danych między aplikacjami a partnerami biznesowymi.

Bezpieczeństwo i dobre praktyki

• Używaj silnych haseł lub – lepiej – kluczy SSH.
• Uruchamiaj kontener z ograniczonymi uprawnieniami i wyłącz dostęp roota.
• Regularnie aktualizuj obraz atmoz/sftp do najnowszej wersji.
• Monitoruj logi kontenera za pomocą docker logs.

Zalety wykorzystania Dockera i atmoz/sftp

Uruchomienie serwera SFTP w kontenerze Dockera pozwala na:

• Szybkie wdrożenie: pełna konfiguracja w kilka minut.
• Łatwą migrację: kontener można przenieść na inny host bez zmian w konfiguracji.
• Bezpieczeństwo: odizolowane środowisko minimalizuje ryzyko podatności w systemie hosta.
• Skalowalność: łatwo uruchomić wiele instancji dla różnych klientów.

Podsumowanie

Obraz atmoz/sftp to idealne rozwiązanie, jeśli potrzebujesz szybko uruchomić bezpieczny serwer SFTP w odizolowanym i łatwym do zarządzania środowisku. Dzięki Dockerowi wdrożenie jest proste, a konfiguracja elastyczna – od prostych jednoużytkownikowych scenariuszy po integrację z aplikacjami biznesowymi.

G

Tagi: Docker, linia poleceń, Linux, serwer, SFTP

Jak odblokować funkcje enterprise w Proxmox VE? Poznaj pve-fake-subscription

Proxmox VE to jedno z najpopularniejszych, darmowych rozwiązań do wirtualizacji serwerów i zarządzania klastrami. Platforma oferuje bogaty zestaw funkcji, które w komercyjnych produktach często są dodatkowo płatne. Jednak bez aktywnej enterprise subscription, użytkownicy nie mają dostępu do oficjalnych repozytoriów enterprise oraz pełnych funkcji wspieranych przez producenta. Zamiast tego widzą uciążliwe komunikaty o braku subskrypcji.

Czym jest pve-fake-subscription?

pve-fake-subscription to popularny skrypt dostępny na GitHub, który „oszukuje” system Proxmox VE, podając mu fałszywą licencję subskrypcyjną. Dzięki temu panel administracyjny przestaje wyświetlać komunikaty o braku licencji, a użytkownik może odblokować dostęp do pewnych funkcji enterprise.

Jak to działa w uproszczeniu?

• Skrypt podmienia lokalne pliki konfiguracyjne odpowiedzialne za weryfikację klucza subskrypcji.
• System uznaje, że posiada ważną subskrypcję enterprise.
• Dzięki temu znika komunikat o braku licencji, a część funkcji interfejsu zostaje odblokowana.

Rozwiązanie to jest dobrze znane w społeczności homelab i entuzjastów IT, jednak nie jest oficjalnie wspierane przez twórców Proxmox.

Ważne ostrzeżenie

Uwaga: poniższe informacje są przeznaczone wyłącznie do celów edukacyjnych i testowych w środowiskach homelab lub nieprodukcyjnych. Używanie narzędzia pve-fake-subscription w środowisku produkcyjnym może:

• naruszać warunki licencyjne Proxmox,
• pozbawić system ważnych aktualizacji bezpieczeństwa,
• prowadzić do niestabilności i utraty wsparcia technicznego.

Autor niniejszego wpisu ani blog nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikające z użycia tego rozwiązania. Jeśli pracujesz w środowisku produkcyjnym – zawsze korzystaj z legalnej subskrypcji Proxmox Enterprise.

Instalacja i użycie pve-fake-subscription

Poniżej znajduje się przykładowa instrukcja instalacji na serwerze z Proxmox VE. Wymagane są uprawnienia root.

Krok 1: Pobranie repozytorium

apt update && apt install -y git
git clone https://github.com/Jamesits/pve-fake-subscription.git
cd pve-fake-subscription

Krok 2: Uruchomienie skryptu

./install.sh

Po uruchomieniu, skrypt wprowadzi odpowiednie zmiany w systemie, aby Proxmox uznał, że posiada aktywną subskrypcję.

Krok 3: Weryfikacja

Po zalogowaniu się do interfejsu webowego Proxmox VE, komunikat o braku subskrypcji powinien zniknąć. Niektóre funkcje enterprise mogą stać się dostępne bez konieczności wykupienia licencji.

Zalety i wady korzystania z pve-fake-subscription

Zalety:

• Brak komunikatu o braku subskrypcji w GUI.
• Możliwość testowania funkcji enterprise w homelabie.
• Szybka i prosta instalacja.

Wady:

• Potencjalne naruszenie licencji Proxmox VE.
• Brak gwarancji bezpieczeństwa i stabilności.
• Ryzyko problemów podczas aktualizacji systemu.

Podsumowanie

pve-fake-subscription to sprytne narzędzie pozwalające na odblokowanie funkcji enterprise w Proxmox VE w środowisku domowym. Świetnie sprawdza się w testach i nauce obsługi tej platformy, ale nie powinno być stosowane w środowiskach produkcyjnych.

Pamiętaj: jeśli Twoja firma korzysta z Proxmox VE w krytycznych systemach, zawsze inwestuj w legalną enterprise subscription. To zapewni Ci bezpieczeństwo, stabilność i profesjonalne wsparcie techniczne.

G

Tagi: linia poleceń, Linux, PVE

Agent DWService na Linuxie – jak zainstalować za pomocą konsoli?

---

Wstęp:

Agent DWService na systemie Linux – zastanawiasz się, jak zainstalować go za pomocą konsoli? DWService to darmowe narzędzie umożliwiające zdalny dostęp do urządzeń. W tym wpisie przedstawiamy prostą instrukcję krok po kroku, która pozwoli Ci na szybkie uruchomienie agenta na Twoim komputerze.

---

Krok 1: Pobierz i uruchom skrypt instalacyjny

Otwórz terminal na swoim systemie Linux i wpisz poniższe polecenie, aby pobrać i uruchomić skrypt instalacyjny:

curl -fsSL https://www.dwservice.net/download/dwagent.sh | sh

Ten skrypt automatycznie rozpocznie proces instalacji agenta DWService.

---

Krok 2: Wybierz sposób instalacji

Po uruchomieniu skryptu zostaniesz poproszony o wybór jednej z dwóch opcji:

• Zainstaluj agenta – Ta opcja instaluje agenta na stałe, dzięki czemu będzie uruchamiany automatycznie przy każdym starcie systemu.
• Uruchom tylko raz – Ta opcja pozwala uruchomić agenta jednorazowo bez instalacji na dysku.

Aby korzystać z agenta długoterminowo, wybierz opcję „Zainstaluj agenta”.

---

Krok 3: Wprowadź kod instalacyjny

W kolejnym kroku skrypt poprosi Cię o wprowadzenie kodu instalacyjnego, który pozwoli powiązać agenta z Twoim kontem DWService. Kod znajdziesz w swoim profilu na stronie DWService:

1. Zaloguj się na swoje konto DWService.
2. Przejdź do sekcji „Dodaj nowego agenta”.
3. Skopiuj wygenerowany kod instalacyjny i wklej go w terminalu, gdy skrypt o to poprosi.

---

Krok 4: Zakończ instalację

Po wprowadzeniu kodu instalacyjnego skrypt dokończy instalację. Agent DWService zostanie skonfigurowany tak, aby automatycznie uruchamiał się podczas startu systemu. Dzięki temu będziesz mógł uzyskać zdalny dostęp do urządzenia w dowolnym momencie.

---

Podsumowanie:

Gratulacje! Udało Ci się zainstalować agenta DWService na swoim systemie Linux. Teraz możesz łatwo zarządzać swoim urządzeniem zdalnie, korzystając z platformy DWService. Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub napotkasz problemy, zajrzyj do oficjalnej dokumentacji DWService.

G

Tagi: Debian, DWService, linia poleceń, Linux, terminal zdalny

Serwer NFS Debian 12: Konfiguracja krok po kroku

Spis treści

1. Wprowadzenie
2. Instalacja serwera NFS
3. Konfiguracja katalogów udostępnianych
4. Ustawienia zapory sieciowej
5. Konfiguracja klienta NFS
6. Testowanie połączenia
7. Podsumowanie

Wprowadzenie

Serwer NFS Debian 12 umożliwia udostępnianie plików między systemami Linux/Unix w sieci lokalnej za pomocą protokołu Network File System (NFS). W tym artykule pokażemy, jak skonfigurować serwer NFS na Debianie 12 oraz jak podłączyć do niego klienta. Dzięki temu możesz centralizować dane i ułatwić współpracę między różnymi maszynami w sieci.

Instalacja serwera NFS

Najpierw zaktualizuj system:

sudo apt update && sudo apt upgrade -y

Następnie zainstaluj pakiet nfs-kernel-server, niezbędny do uruchomienia serwera NFS Debian 12:

sudo apt install nfs-kernel-server -y

Konfiguracja katalogów udostępnianych

Stwórz katalog do udostępnienia:

sudo mkdir -p /srv/nfs/udostepniony_katalog

Nadaj odpowiednie uprawnienia:

sudo chown nobody:nogroup /srv/nfs/udostepniony_katalog
sudo chmod 777 /srv/nfs/udostepniony_katalog

Edytuj plik /etc/exports i dodaj linię:

/srv/nfs/udostepniony_katalog  *(rw,sync,no_subtree_check)

Zastosuj zmiany:

sudo exportfs -a

Ustawienia zapory sieciowej

Jeśli korzystasz z ufw, otwórz porty NFS:

sudo ufw allow from any to any port nfs

Jeśli używasz innej zapory, upewnij się, że porty 2049/TCP i 2049/UDP są otwarte. Więcej informacji znajdziesz w oficjalnej dokumentacji Debiana.

Konfiguracja klienta NFS

Na maszynie klienckiej zainstaluj pakiet nfs-common:

sudo apt install nfs-common -y

Utwórz punkt montowania:

sudo mkdir -p /mnt/nfs/udostepniony_katalog

Wykonaj montowanie ręczne (zakładając, że IP serwera to 192.168.1.100):

sudo mount 192.168.1.100:/srv/nfs/udostepniony_katalog /mnt/nfs/udostepniony_katalog

Aby montowanie było trwałe, dodaj wpis do pliku /etc/fstab:

192.168.1.100:/srv/nfs/udostepniony_katalog  /mnt/nfs/udostepniony_katalog  nfs  defaults  0  0

Testowanie połączenia

Sprawdź możliwość tworzenia plików w udostępnionym katalogu:

touch /mnt/nfs/udostepniony_katalog/testowy_plik.txt

Jeśli operacja się powiedzie, konfiguracja serwera NFS Debian 12 jest poprawna.

Podsumowanie

Skonfigurowanie serwera NFS Debian 12 umożliwia efektywne udostępnianie plików w sieci lokalnej. Dzięki temu procesowi możesz centralizować dane i usprawnić współpracę między różnymi systemami.

G

Tagi: Debian, konfiguracja, linia poleceń, Linux

Jak nagrać płytę Blu-ray 100GB w Debianie z linii poleceń – krótki przewodnik

Jak nagrać płytę Blu-ray w Debianie?

.

Czy zastanawiałeś się, jak nagrać płytę Blu-ray o pojemności 100GB korzystając wyłącznie z linii poleceń w systemie Debian? W tym artykule pokażę krok po kroku, jak to zrobić, wykorzystując narzędzia dostępne w systemie Linux. Przygotuj się na głębokie zanurzenie w świat terminala!

Wymagania wstępne

• Napęd Blu-ray obsługujący płyty 100GB (BDXL).
• Płyta Blu-ray 100GB (BDXL).
• Zainstalowany system Debian lub inna dystrybucja oparta na Debianie.
• Dostęp do konta root.

1: Instalacja niezbędnych narzędzi

Najpierw zainstalujmy potrzebne pakiety:

apt update
apt install growisofs genisoimage

• growisofs: Narzędzie do nagrywania obrazów ISO na nośniki optyczne.
• genisoimage: Służy do tworzenia obrazów ISO z danych.

2: Przygotowanie danych

Zbierz wszystkie pliki, które chcesz nagrać, w jednym katalogu. Na potrzeby tego przewodnika załóżmy, że twoje dane znajdują się w katalogu /home/użytkownik/dane_do_nagrania.

3: Tworzenie obrazu ISO z systemem plików UDF

Blu-ray korzysta z systemu plików UDF. Użyjemy genisoimage, aby utworzyć obraz ISO z tym systemem plików:

genisoimage -udf -o obraz_blu-ray.iso /home/użytkownik/dane_do_nagrania

• -udf: Określa użycie systemu plików UDF.
• -o obraz_blu-ray.iso: Ustawia nazwę wyjściowego pliku ISO.

4: Identyfikacja napędu Blu-ray

Przed nagraniem musimy znać ścieżkę do napędu. Najczęściej jest to /dev/sr0 lub /dev/cdrom. Możesz to sprawdzić poleceniem:

wodim --devices

Wyjście powinno pokazać dostępne napędy optyczne.

5: Nagrywanie obrazu ISO na płytę Blu-ray

Upewnij się, że w napędzie znajduje się płyta Blu-ray 100GB. Następnie użyj growisofs, aby nagrać obraz:

growisofs -dvd-compat -speed=2 -Z /dev/sr0=obraz_blu-ray.iso

• -dvd-compat: Zapewnia większą kompatybilność nagranej płyty.
• -speed=2: Ustawia prędkość nagrywania (możesz dostosować w zależności od możliwości napędu i płyty).
• -Z /dev/sr0=obraz_blu-ray.iso: Określa napęd i obraz ISO do nagrania.

Alternatywa: Bezpośrednie nagrywanie danych na płytę

Możesz też nagrać dane bezpośrednio na płytę bez tworzenia obrazu ISO:

growisofs -dvd-compat -speed=2 -Z /dev/sr0 -udf /home/użytkownik/dane_do_nagrania

• -udf: Informuje, że dane mają być nagrane z użyciem systemu plików UDF.

6: Weryfikacja nagrania

Po zakończeniu procesu warto sprawdzić, czy dane zostały poprawnie nagrane:

mount /dev/sr0 /mnt
ls /mnt
umount /mnt

Jeśli zobaczysz swoje pliki w katalogu /mnt, nagranie przebiegło pomyślnie.

Podsumowanie

Nagrywanie płyt Blu-ray 100GB w Debianie z linii poleceń jest prostsze, niż się wydaje. Wystarczy kilka narzędzi i podstawowa znajomość terminala. Teraz możesz archiwizować duże ilości danych w sposób efektywny i niezawodny.

G

Tagi: Blu-ray, Debian, linia poleceń, Linux

„Software caused connection abort” rozwiązanie problemu w WinSCP

Rozwiązanie problemu „Software caused connection abort” w WinSCP

Jeśli podczas korzystania z WinSCP napotykasz problem z komunikatem „Software caused connection abort”, może to być spowodowane przez stanowe filtrowanie FTP w Twojej zaporze sieciowej. Poniżej znajdziesz opis problemu oraz szczegółowe rozwiązanie, które pomoże go wyeliminować.

Opis problemu

Komunikat „Software caused connection abort” w WinSCP oznacza, że połączenie FTP zostało przerwane przez oprogramowanie na komputerze lub urządzeniu sieciowym, takim jak zapora ogniowa. Jest to często spowodowane przez stanowe filtrowanie FTP, które może nieprawidłowo interpretować ruch FTP jako zagrożenie i automatycznie przerywać połączenie. Więcej informacji znajdziesz w dokumentacji WinSCP.

Rozwiązanie problemu

Aby rozwiązać ten problem, należy wyłączyć stanowe filtrowanie FTP w zaporze sieciowej. Poniżej znajdziesz szczegółowe kroki, jak to zrobić za pomocą polecenia netsh, bazując na instrukcjach z febooti.com.

Krok 1: Otwórz wiersz polecenia jako administrator

1. Kliknij przycisk Start i wpisz „cmd”.
2. Kliknij prawym przyciskiem myszy na „Wiersz polecenia” i wybierz „Uruchom jako administrator”.

Krok 2: Wyłącz stanowe filtrowanie FTP

W wierszu polecenia wpisz następujące polecenia:

netsh advfirewall set global StatefulFTP disable

Krok 3: Sprawdź, czy zmiany zostały zastosowane

Aby upewnić się, że stanowe filtrowanie FTP zostało wyłączone, wpisz:

netsh advfirewall show global

W wynikach powinieneś zobaczyć wpis StatefulFTP, który będzie ustawiony na disable.

Krok 4: Zrestartuj komputer

Po wykonaniu powyższych kroków, zrestartuj komputer, aby zmiany zaczęły obowiązywać.

Podsumowanie

Problemy z przerwaniem połączenia w WinSCP są często związane z konfiguracją zapory sieciowej. Wyłączenie stanowego filtrowania FTP za pomocą polecenia netsh może rozwiązać ten problem, umożliwiając stabilne i nieprzerwane połączenia FTP. Jeśli nadal napotykasz problemy, rozważ skontaktowanie się z administratorem sieci lub wsparciem technicznym.

Więcej szczegółowych informacji na temat rozwiązania tego problemu znajdziesz w dokumentacji WinSCP oraz w poradniku na febooti.com.

G

Tagi: konfiguracja, linia poleceń, Windows

Jak używać SSH jako VPN: przewodnik po Shuttle

Termin „Poor Man’s VPN” często odnosi się do prostych, niestandardowych rozwiązań służących do tworzenia wirtualnych sieci prywatnych (VPN), które nie wykorzystują dedykowanego oprogramowania VPN. Zamiast tego mogą używać innych technologii, takich jak SSH (Secure Shell), do tworzenia zabezpieczonych tuneli przez Internet.

SSH jest często wykorzystywane do tworzenia prostych VPNów, ponieważ umożliwia szyfrowane połączenie między dwoma punktami w sieci. Przykładowo, można przekierować ruch z lokalnego komputera przez zdalny serwer SSH, co zadziała podobnie jak VPN, dzięki tunelowaniu ruchu sieciowego i umożliwi bezpieczny dostęp do zasobów sieciowych.

Shuttle to narzędzie działające jako transparentny serwer proxy, służący jako prosty zamiennik VPN. Działa poprzez przekierowanie ruchu za pomocą SSH. Nie wymaga uprawnień administratora i jest kompatybilne z Linuxem i MacOS. Ponadto obsługuje tunelowanie DNS, co jest istotne w kontekście przekierowania całego ruchu przez łącze VPN. Można go zainstalować na wiele sposobów, w tym przez menedżery pakietów w różnych dystrybucjach Linuxa, PyPI, Homebrew, a także bezpośrednio z kodu źródłowego. Dokumentacja jest dostępna online, a sshuttle może być również konfigurowany jako usługa.

Przykład użycia komendy sshuttle do przekierowania całego ruchu z lokalnego komputera przez połączenie SSH wraz z przekazywaniem zapytań DNS wygląda następująco:

sshuttle -r username@remote_host 0/0 -vv --dns

W powyższym poleceniu:

• -r username@remote_host określa zdalnego użytkownika i host, przez który ma być przekierowany ruch.
• 0/0 oznacza, że cały ruch ma być przekierowany.
• -vv włącza tryb szczegółowych informacji (verbose).
• --dns oznacza, że zapytania DNS również będą przekierowywane przez połączenie SSH.

Więcej informacji i opcji konfiguracyjnych można znaleźć w dokumentacji sshuttle dostępnej na GitHubie.

G

Tagi: komendy, linia poleceń, Shuttle, SSH, VPN

IPv6 i nawiasy kwadratowe w NFS

1. Wprowadzenie: Moje Doświadczenia z IPv6 i NFS w Debianie

W „karierze” administratora systemów Linux, często spotykałem się z wyzwaniami związanymi z implementacją IPv6. Szczególnie w ulubionym Debianie, gdzie zauważyłem, że konfiguracja udziałów NFS (Network File System) z użyciem IPv6 wymaga uwzględnienia pewnych szczegółów, zwłaszcza konieczności używania nawiasów kwadratowych wokół adresów IPv6.

2. Znaczenie Nawiasów Kwadratowych w Adresach IPv6

Podczas konfiguracji udziałów NFS adresy IPv6 muszą być umieszczone w nawiasach kwadratowych. Jest to kluczowe dla rozróżnienia portów i adresów, zwłaszcza gdy adres IPv6 zawiera segmenty, które mogą być pomylone z formatem adresu URL.

3. Konfiguracja Udziału NFS z Użyciem IPv6 – Krok po Kroku

Jak skonfigurować udział NFS z IPv6?

• Edytujemy /etc/exports na serwerze NFS, dodając ścieżkę i adres, np.:
  /path/to/share [2001:db8::1](rw).
  
• Na kliencie montujemu udział za pomocą:
  mount -t nfs [2001:db8::1]:/path/to/share /local/mountpoint.

4. Scenariusz Użycia: Kopie Zapasowe przez IPv6

Jednym z praktycznych zastosowań, które implementowałem, jest system kopii zapasowych wykorzystujący udział NFS dostępny przez IPv6. Jest to szczególnie przydatne, gdy serwer kopii zapasowych jest dostępny wyłącznie przez IPv6.

5. Implementacja Systemu Kopii Zapasowych

W tym scenariuszu używam oprogramowania do backupu, takiego jak rsync lub Bacula, konfigurując je do wysyłania danych na udział NFS dostępny przez IPv6. Pamiętajmy o umieszczeniu adresu IPv6 serwera w nawiasach kwadratowych, co jest kluczowe dla poprawnego rozpoznania adresu przez oprogramowanie.

6. Podsumowanie

Podsumowując, użycie nawiasów kwadratowych w adresach IPv6 jest niezbędne przy konfiguracji udziałów NFS w Debianie. To prosta, ale istotna praktyka, która zapewnia prawidłową komunikację w sieciach IPv6 i pozwala na efektywne wykorzystanie technologii w takich zastosowaniach jak systemy kopii zapasowych.

G

Tagi: Debian, IPv6, kopie zapasowe, linia poleceń

Aktualizacja Windows przy użyciu Windows PowerShell

Wprowadzenie

Aktualizacja Windows jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności działania komputera. Istnieje wiele sposobów na przeprowadzenie tego procesu, a jednym z nich jest wykorzystanie narzędzi takich jak Windows PowerShell. W poniższym artykule omówimy, jak skorzystać z Windows PowerShell do zaktualizowania systemu operacyjnego w zaledwie cztery proste kroki.

Co to jest Windows PowerShell?

Windows PowerShell to zaawansowane narzędzie wiersza poleceń i język skryptowy, stworzone z myślą o administracji systemem. Cmdlety, czyli specjalne polecenia zaprojektowane do wykonywania konkretnych operacji, umożliwiają administratorom wykonywanie różnorodnych zadań zarówno na lokalnych, jak i zdalnych systemach Windows. Dzięki dostępowi do COM i WMI, PowerShell stanowi potężne narzędzie do zarządzania systemem.

Jak Zaktualizować Windows przy Użyciu Windows PowerShell?

Aby zaktualizować system Windows za pomocą Windows PowerShell, wystarczy przejść przez cztery proste kroki.

Krok 1: Uruchomienie Windows PowerShell jako Administrator

• Wyszukaj „powershell” w pasku wyszukiwania obok Cortany.
• Kliknij prawym przyciskiem myszy na najwyższym wyniku i wybierz „Uruchom jako administrator”.
• Kliknij „Tak”, aby potwierdzić.

Krok 2: Instalacja Modułu Windows Update

• W oknie PowerShell wpisz polecenie: Install-Module PSWindowsUpdate i naciśnij Enter.

Krok 3: Sprawdzenie Dostępnych Aktualizacji

• Wprowadź polecenie: Get-WindowsUpdate w celu sprawdzenia dostępnych aktualizacji.

Krok 4: Instalacja Aktualizacji

• Wpisz polecenie: Install-WindowsUpdate i naciśnij Enter, aby zainstalować dostępne aktualizacje.

Po wykonaniu tych czterech kroków, Twój system Windows zostanie zaktualizowany przy użyciu Windows PowerShell.

Podsumowanie

Windows PowerShell to potężne narzędzie do zarządzania systemem, a możliwość aktualizacji systemu za pomocą tego narzędzia czyni proces prostym i efektywnym. Korzystając z opisanych kroków, możesz regularnie utrzymywać swój system Windows w najnowszej wersji, zapewniając sobie nie tylko dostęp do najnowszych funkcji, ale także zwiększając bezpieczeństwo swojego komputera.

Tagi: komendy, linia poleceń, PowerShell, Windows