Kopie zapasowe w sieci Windows – część 2
We wpisie z przed dwóch miesięcy – tak, tak, mnie również dopadło wakacyjne lenistwo, opisywałem jak stworzyć listę komputerów z systemem Windows, które są aktualnie aktywne w naszej domenie lub grupie roboczej. Omówione rozwiązanie działa niezależnie od wszelkich mechanizmów wbudowanych w Active Directory czy też innych. Wspomnianą listę można zapisać np. w pliku tekstowym, po to aby w następnej kolejności zbudować skrypt wsadowy, który wykona kopie zapasowe z komputerów z listy. Ale po kolei.
Po pierwsze, trzeba zapewnić sobie dostęp do zasobów lokalnych komputerów. Jeżeli na każdym z nich mamy swoje konto administracyjne i dodatkowo wszędzie używamy tego samego konta to bardzo łatwo jest odczytać zawartość dysków twardych np. partycji systemowej C:. Nie jest tajemnicą, że w Windows tworzone są standardowe udziały sieciowe np. C$, które odpowiadają całym partycjom. Ja jednak z wielu powodów namawiałbym do utworzenia specjalnego udziału np. o nazwie Archiwum, z uprawnieniami tylko-do-odczytu dla zdalnego adminstratora. Jeśli umówimy się z użytkownikami aby tam właśnie umieszczali ważne zbiory (może to być np. folder D:/Archiwum) to wtedy pozostanie jedynie zadbać o skopiowanie całej zawartości aby zabezpieczyć się przed ewentualną utratą danych.
Jako zagorzały zwolennik Linuksa zawsze uważałem, że nie ma nic lepszego od narzędzia rsync. Jednak jego instalacja w systemie Windows wiąże się z koniecznością zainstalowania całego środowiska Cygwin, lub co najmniej jego bibliotek dll wraz ze wspomnianym narzędziem. Może jednak istnieje coś podobnego dla Windows? Tak odkryłem narzędzie robocopy. Trzeba przyznać, że ma duże możliwości i co ważne potrafi robić lustro katalogów (mirror) a jest to przecież coś o co nam chodzi przy zabezpieczaniu danych.
Ponieważ wspomniana na początku wpisu lista komputerów zawiera ich nazwy netbios (a nie adresy IP) stąd napisanie prostego batcha nie powinno być żadnym problemem. Na pewno powinien zawierać komendę jak w poniższym przykładzie:
ROBOCOPY \\nazwa_netbios\Archiwum \Archiwum_nazwa_netbios /MIR /FFT → → /R:3 /W:10 /Z /NP /NDL
Wywołanie robocopy z podanymi parametrami spowoduje wykonanie dokładnego lustra z udziału Archiwum na komputerze nazwa_netbios do katalogu Archiwum_nazwa_netbios na naszym serwerze z kopiami zapasowymi – czyli po prostu lokalnie. Co ważniejsze ponowne jej wywołanie spowoduje wykonanie kopii różnicowej, a więc zapewni dużo szybsze działanie.
Pozostałe opcje pozostawiam dla zainteresowanych odsyłając do dokumentacji polecenia robocopy. Na koniec nadmienię tylko, że sam cały skrypt wsadowy przygotowuje na Linkuksie przy okazji generowania listy komputerów. Jest mi łatwiej to zrobić ze względu na stare przyzwyczajenia i dostepność takich narzędzi jak chociażby awk. Myślę jednak, że równie dobrze można to zrobić w środowisku Windows. Miłej zabawy.
MG
Tagi: komendy, linia poleceń, Linux, Windows
Można powiedzieć, że wykonujemy kopie zapasowe, bo jest to obowiązek każdego administratora. Oczywiście zdarza się, że o naszych obowiązkach dowiadujemy się kiedy mamy duży problem bo zagineły np. pliki użytkowników. Nie mam w tym miejscu na myśli systemów serwerowych ale archiwa pracowników. Rzadko zdarza się, żeby ktoś zmusił się sam do robienia kopii skoro ma w firmie dział IT.
Środowisko systemów serwerowych Microsoft zmienia się bardzo dynamicznie. Nie ma co ukrywać, że konkurencja rozwija się bardzo szybko i pomimo, że mogłoby wydawać się, iż nic nie zagrozi dominacji serwerów Windows w segmencie małych i średnich firm wykorzystujących rozwiązania oparte o MS SQL, to sam Microsoft wprowadza modyfikacje podążające za najnowszymi trendami. Nie ukrywam, że na przykład bardzo mnie cieszy współpraca z Canonical i migracja części narzędzi terminalowych wprost z Linuxa. Bo właśnie o terminal tutaj chodzi, a będąc bardziej precyzyjnym o wygodę z jego korzystania (czyli np. poleceń telnet, ftp itd.). Narzędzia interfejsu graficznego mają swoje zalety, w szczególności dla początkującego użytkownika, jednak jeśli ktoś przebrnie przez początkowe trudności to zazwyczaj docenia mocno wygodę korzystania z trybu tekstowego.
Systemy serwerowe rodziny Windows stają się praktycznie niezastąpione w środowisku, gdzie jesteśmy zmuszeni korzystać z firmowych systemów bazodanowych. Oferta tych ostatnich zakłada w zasadzie wykorzystanie tylko jedynego słusznego środowiska pracy. Czasami nastręcza to nietypowych trudności, w szczególności gdy chodzi o sterowanie przepływem komunikacji. Oprogramowanie zapory sieciowej wbudowane w serwer w zasadzie nie pozwala na łatwe przekierowywanie komunikacji TCP nie wspominając już o UDP. Jeśli trafimy na środowisko homogeniczne, to skonfigurowanie wyżej wymienionych przekierowań może być trudne. Podstawowym narzędziem jest tutaj komenda linii poleceń netsh opisana w innym 
Czasami tak się zdarza, że jesteśmy zmuszeni zrezygnować z naszego ulubionego środowiska pracy na rzecz rozwiązań narzuconych z góry. W moim przypadku musiałem się pogodzić z pożegnaniem z Debianem i przenieść ulubione skrypty systemowe na system Windows. Chodziło rzecz jasna o zachowanie tych samych funkcjonalności, a jedną z nich było automatyczne wykonywanie kopii serwera baz danych i zapisanie ich na płycie DVD Blue Ray.
O tym, że linia poleceń w przypadku systemów takich jak Linux daje szerokie możliwości nie trzeba się specjalnie rozpisywać. Czasami jednak jesteśmy zmuszeni napisać skrypt systemowy dla serwera Windows i wtedy nie jest już tak prosto. Mam na myśli całkiem konkretny przypadek z własnego podwórka. W dużym skrócie zadanie polegało na okresowym wysyłaniu pliku baz danych MSSQL na zewnętrzny serwer FTP. Z jednej strony sprawa dosyć prosta, bo od razu przychodzi na myśl wykorzystanie harmonogramu zadań systemowych i użycie odpowiedniego skryptu wsadowego, z drugiej strony okazało się jednak, że narzędzie linii poleceń Windows takie jak komenda ftp niespecjalnie radzi sobie z trybem pasywnym transmisji. Zgodnie z dokumentacją wszystko powinno działać bez problemu, można nawet użyć spreparowanej wcześniej listy poleceń ftp, aby zautomatyzować zadanie jednak bardzo często w trakcie wykonania program zawiesza się. W sieci można znaleźć mnóstwo porad co zrobić w takiej sytuacji. Postanowiłem się tym razem podzielić innym rozwiązaniem.
Administratorzy serwerów opartych o systemy firmy Microsoft, podobnie jak pozostali, zmagają się często z usługami systemowymi, które z niewyjaśnionych przyczyn odmawiają posłuszeństwa. Problemy tego typu potrafią być bardzo uciążliwe. Zwłaszcza jeżeli dotyczą serwisów działających w tle. Z jeszcze gorszą sytuacją mamy do czynienia jeżeli chodzi o serwer kluczowy dla działania większego systemu. Obserwowanie tzw. zwisów usług jest ciężkim doświadczeniem w życiu każdego admina. Wyobraźmy sobie, że jakaś usługa po prostu staje w miejscu co jakiś czas. Zaglądamy do komponentu Usługi Systemowe i widzimy, że niemalże regularnie jest zatrzymywana. Oczywiście zawsze można uruchomić ją ponownie ręcznie i najczęściej udaje się to bez problemu. Niemniej za jakiś czas ponownie zatrzymuje się i tak się dzieje bez wyraźnej przyczyny oraz co gorsza są to zdarzenia cykliczne.
Bardzo często zdarza się, że chcemy przenieść serwis www, swoją stronę domową czy nawet pojedyncze statyczne dokumenty HTML pod zupełnie nowy adres. Aby poinformować swoich użytkowników o zmianach można umieścić odpowiedni komunikat na stronie – tzw. 
Przekierowanie portów (port forwarding) za pomocą reguł iptables jest dobrze znaną i często wykorzystywaną funkcją w systemach Linux. Każdy kto z niej korzystał wie, że bywa bardzo przydatna w różnych sytuacjach. Jednak czy można uzyskać podobny efekt na serwerze z zainstalowanym systemem Windows? Na pierwszy rzut oka wbudowana zapora Windows Firewall nie posiada takich możliwości. Pomimo szczegółowego przeszukiwania wszystkich opcji dostępnych z poziomu menu graficznego, trudno jest tam nawet znaleźć wzmiankę o podobnych usługach. Okazuje się jednak, że pod spodem, pod warstwą interfejsu mającego upraszczać i ułatwiać codzienne czynności administracyjne kryje się całe bogactwo rozmaitych narzędzi. Tym razem chciałbym zwrócić uwagę na polecenie netsh.